Stomatologia bez bólu

Współcześnie leczenie zębów wcale nie musi kojarzyć się ze strachem przed bólem i dyskomfortem w gabinecie. Istnieje wiele możliwości skutecznego znieczulania w stomatologii: żele, maść, aerozol smakowy, zastrzyk karpulą, podanie leku iniekcją kontrolowaną komputerowo, sedacja wziewna czy znieczulenie ogólne.
  • znieczulenie powierzchniowe poprzez pokrycie błony śluzowej środkiem znieczulającym w postaci aerozolu, żelu lub maści. Najczęściej stosowanym środkiem jest lignokaina. Efekt tego rodzaju znieczulenia utrzymuje się dość krótko, najczęściej od 5 do 15 minut.
  • znieczulenie nasiękowe następuje poprzez przepojenie tkanek miękkich roztworem środka znieczulającego, najczęściej podawanego w formie iniekcji karpulą, aparatem The Wand lub SleeperOne.
  • znieczulenie śródwięzadłowe lub przewodowe wewnątrzustne wykonywane karpulą, z zastosowaniem takich środków jak Ubistesin Forte czy Citocartin. Znieczulenie miejscowe znosi czucie bólu przy zachowanej pełnej świadomości pacjenta, w zależności od użytego środka na okres nawet do ponad 1,5 godziny.
  • znieczulenie kontrolowane komputerem The Wand całkowicie bezboleśnie i bardzo precyzyjnie dozuje podawany środek przeciwbólowy. Urządzenie przystosowane jest do wykonywania praktycznie wszystkich rodzajów znieczuleń w stomatologii: podniebiennego, śródwięzadłowego, przewodowego żuchwy, nasiękowego, dobrodawkowego, śródkostnego. ulotkawandOpracowane techniki znieczulania, szczególnie program aspiracji i konstrukcja aparatu umożliwiają wykonywanie znieczuleń nie powodujących negatywnego efektu ?skurczu twarzy? oraz zniekształceń rysów twarzy spowodowanych działaniem środka znieczulającego.The Wand upraszcza sam proces znieczulania, powoduje szybsze działanie środka znieczulającego i precyzyjniejsze znieczulenie pacjenta. Aparat kontroluje siłę podawania znieczulenia w zależności od prężności tkanek. Ale najważniejsze – The Wand zapewnia unikalny komfort pacjentom. Jest polecany do wykonywania znieczuleń u dzieci oraz osób wrażliwych na ból. Zastosowanie komputera znieczulenia pozwala na wykonanie większej ilości zabiegów podczas jednej wizyty, np. mniej wkłuć potrzeba do opracowania wielu zębów (np. szlifowania pod mosty). Naukowo udowodniono, że urządzenie The Wand pozwala na eliminację stresu związanego z wizytą u stomatologa.
  • znieczulenie SleeperOne, to w najprostszy sposób ujmując, urządzenie umożliwiające kontrolowane przez mikroprocesor podawanie środka znieczulającego. Urządzenie analizuje opór tkanek i dostosowuje ciśnienie tak, aby nie przekroczyło granicy odczuwania bólu. Dzięki temu sam proces jest krótki i bezstresowy. Preparat znieczulający podawany jest z optymalnie dobraną szybkością, aby ten wchłaniał się równomiernie i nie wywoływał nieprzyjemnego uczucia rozpierania tkanek.
  • sedacja – spłycenie świadomości wywołane podaniem środków farmakologicznych stosowane do długich zabiegów, np. leczenia kanałowego. Podczas tego rodzaju znieczulenia pacjent współpracuje z lekarzem i reaguje na polecenia.
  • znieczulenie ogólne – całkowite uśpienie pacjenta, pozbawiające go świadomości i bólu podczas zabiegu. Znieczulenie ogólne (narkozę) przeprowadza lekarz anestezjolog, gdy istnieją poważne przeciwwskazania do znieczulenia miejscowego (brak współpracy za strony pacjenta, niemożliwy do opanowania paniczny strach przed zabiegiem dentystycznym, uczulenia na środki miejscowo znieczulające, zakażenie i stan zapalny w okolicy wkłucia, upośledzenie psychofizyczne pacjenta).
Przygotowanie i przebieg tego rodzaju znieczulenia opisujemy poniżej.

Usuwanie i leczenie zębów w uśpieniu – sedacji głębokiej lub znieczuleniu ogólnym (narkozie).

Sedacja lub znieczulenie jest prowadzone przez lekarza specjalistę anestezjologa po wcześniejszym dokładnym zbadaniu i przygotowaniu pacjenta.
Znieczulenia ogólne dożylne wyłącza świadomość, a tym samym odczuwanie bólu. Przez cały czas znieczulenia, pacjent znajduje się w stanie podobnym do snu.
Wskazaniami do sedacji głębokiej lub znieczulenia ogólnego są:
  • alergia na środki znieczulenia miejscowego
  • osoby, u których występuje strach przed usuwaniem zębów lub leczeniem
  • mnogie ekstrakcje zębów (np. przed protezowaniem)
  • ostre stany zapalne, w których inne techniki znieczulenia (np. znieczulenie miejscowe) są nieskuteczne
Pacjent zobowiązany jest przed planowanym zabiegiem:
  • nie jeść przez 6 godzin (minimum 4 godziny) i nie pić płynów innych niż klarowne i bez cukru przez 4 godziny (minimum 2 godziny)
  • nie pić alkoholu w żadnej postaci w okresie do 24 godzin przed narkozą
  • panie proszone są, aby przyszły bez makijażu i nie smarowały dłoni żadnymi kremami

Pacjent do gabinetu musi przyjść w wyznaczonym terminie w towarzystwie osoby pełnoletniej, która pomoże w drodze powrotnej do domu pacjenta.

Po znieczuleniu dożylnym (narkozie) przez 24 godziny nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych (minimum 12 godzin w zależności od użytego leku), wykonywać pracy z użyciem maszyn typu piły, wiertarki itp., pracować na wysokościach ani podejmować ważnych decyzji.
Pacjent zobowiązany jest w czasie pierwszej wizyty zgłosić zbierającemu wywiad lekarzowi anestezjologowi lub stomatologowi kwalifikującemu do zabiegu wszystkie przebyte i istniejące schorzenia oraz wykonane zabiegi operacyjne i znieczulenia.
Istotne jest powiadomienie lekarza anestezjologa o:
  • przebytych chorobach (serca, płuc, tarczycy, wątroby, nerek, astma, gruźlica, zapalenia żył, częste infekcje, choroby nowotworowe, cukrzyca, choroby psychiczne, choroby neurologiczne, choroby zakaźne /weneryczne i HIV +/)
  • przebytych operacjach (kiedy, z jakiego powodu, jaki rodzaj znieczulenia, ewentualne powikłania podczas znieczuleń lub w okresie pooperacyjnym)
  • zaburzeniach krzepnięcia krwi
  • nadciśnieniu tętniczym
  • znanych uczuleniach na leki i pokarmy
  • aktualnie przyjmowanych lekach i sposobie ich przyjmowania
  • nałogach (palenie, alkohol, inne)
  • ewentualnej ciąży
Niezbędne jest udzielenie wyczerpujących i prawdziwych odpowiedzi na wszelkie pytania. Wszystkie te dane objęte są tajemnicą lekarską i gdy są znane lekarzowi anestezjologowi zwiększają bezpieczeństwo pacjenta.
Po zebraniu wywiadu lekarz anestezjolog lub stomatolog zleca lub nie zleca wykonanie badań dodatkowych takich jak:
  • morfologia
  • poziom glukozy w krwi
  • elektrolity
  • OB
  • badanie moczu
  • EKG
  • badanie czasu krzepnięcia (czas protrombinowy)
  • inne w razie potrzeby
Wszystkie w/w badania można wykonać dzień lub kilka dni przez planowanym zabiegiem na miejscu w naszej placówce.
W dalszej kolejności lekarz dokładnie bada chorego, sprawdza wyniki zleconych badań dodatkowych, wybiera najbezpieczniejszy rodzaj znieczulenia i informuje pacjenta o planowanym przebiegu znieczulenia.

Jak przebiega narkoza i okres bezpośrednio po niej ?
Znieczulenie dożylne (narkoza) stosowana w gabinecie stomatologicznym polega na podaniu dożylnie leków wybranych dla pacjenta przez lekarza anestezjologa. Po wkłuciu kaniuli (wenflonu) do żyły dłoni lub przedramienia, podaje się leki, po których może dojść do ?zakręcenia się w głowie? i przyspieszenia bicia serca oraz ?suchości w ustach?. Leki te to midazolam, fentanyl, atropina. Po kilku minutach podawany jest do wkłutej kaniuli lek usypiający – Thiopental.

Po wykonanym zabiegu pacjent budząc się odczuwa ?kręcenie się w głowie? – czuje się ?jak pijany?. Stan ten w miarę upływu czasu mija i w większości przypadków do 60 minut po obudzeniu się można pójść do domu pod opieką osoby towarzyszącej.
Inne leki używane do uśpienia to Propofol i Etomidate – Lipuro. Budzenie się po użyciu tych leków jest szybsze, a samopoczucie pacjenta lepsze, zaś czas pobytu w gabinecie po obudzeniu skraca się do 30 minut. W przypadkach trudnych ekstrakcji lub leczenia kanałowego dodaje się dodatkowo znieczulenie wewnątrzustne miejscowe lub przewodowe.
W przypadku bardzo długiego leczenia kanałowego można zastosować analgosedację. Analgosedacja stanowi spłycenie świadomości wywołane podaniem środków farmakologicznych. Podczas takiej formy znieczulenia pacjent reaguje właściwie na polecenia i może nawiązywać kontakt logiczny z lekarzem dentystą.
Przy wstrzykiwaniu leku do żyły pacjent może odczuwać niewielki ból – pieczenie w ręce, a u pacjentów o bardzo delikatnych naczyniach może przez kilka dni utrzymywać się ból żyły. W takich przypadkach należy stosować okłady rozgrzewające ze spirytusu kamforowego lub salicylowego na lekko natłuszczoną skórę, okłady z ciepłego Rivanolu lub Altacetu, a przy zgrubieniu maść Butapirazolową lub maść Arcalen. W przypadku braku poprawy do 5 dni wskazana jest wizyta u lekarza rodzinnego.
Inne objawy uboczne znieczulenia dożylnego (narkozy) to bardzo rzadko występujące nudności i jeszcze rzadziej wymioty, głównie u pacjentów, którzy nie dotrzymali zalecanych okresów powstrzymania się od jedzenia i picia. Czynnikiem predysponującym do wymiotów jest palenie papierosów i połykanie krwi. Bardzo rzadko występuje ból głowy.
W związku z używaniem szczękorozwieracza (aby w czasie uśpienia pacjent miał otwarte usta) może zdarzyć się przyszczypnięcie wargi i jej bolesność trwająca kilka dni. Po znieczuleniu miejscowym przez kilka godzin utrzymuje się zdrętwienie znieczulonej okolicy, ale i bezbolesność.
Po zabiegu usunięcia zębów, w razie bólu należy stosować środki przeciwbólowe najlepiej znane pacjentowi z ich dotychczas skutecznego działania. Zalecane są: Ketonal, Pyralgina, Paracetamol, APAP, Efferalgan, Mefacit, Aleve, Gardan, Ibuprom, Etopiryna, itp. do 3 – 6 tabletek w czasie 24 godzin. W przypadku braku poprawy wskazana jest wizyta u stomatologa – najlepiej u tego, który wykonywał zabieg.

Pacjent chcący usunąć lub leczyć zęby w znieczuleniu dożylnym (narkozie) potwierdza fakt otrzymania, przeczytania i zrozumienia treści niniejszej informacji w swojej karcie pacjenta prowadzonej przez przychodnię.

Obowiązkowe jest także przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym wypełnienie i podpisanie przez pacjenta ankiety anestezjologicznej.

Ankieta anestezjologiczna

Podczas całego zabiegu pacjent podłączony jest do kardiomonitora i ma monitorowane w sposób ciągły podstawowe parametry życiowe, takie jak: EKG, tętno, ciśnienie tętnicze, temperatura ciała, saturacja (zawartość tlenu w krwi tętniczej). Rejestrowana jest krzywa oddechowa, krzywe EKG, pletyzmogram.
W razie konieczności podawany jest tlen medyczny poprzez rurkę intubacyjną lub żelową maskę nadkrtaniową. Po zabiegu chory ma zapewnioną opiekę i dopiero po ustabilizowaniu się wszystkich funkcji życiowych organizmu, może przy pomocy osoby towarzyszącej opuścić naszą placówkę i wrócić do domu.
Accessibility by WAH
Zadzwoń do nas