Bada­nie hol­te­row­skie EKG pole­ga na cią­głym moni­to­ro­wa­niu ryt­mu i czę­sto­ści pra­cy ser­ca przez do 48 godzin.
Pozwa­la to oce­nić pra­cę mię­śnia ser­co­we­go nie tyl­ko w spo­czyn­ku ale i w w cza­sie nor­mal­nej codzien­nej aktyw­no­ści cho­re­go (pod­czas pra­cy, wysił­ku fizycz­ne­go, wypo­czyn­ku, w cza­sie snu). Bada­nie meto­dą Hol­te­ra umoż­li­wia oce­nę róż­nych typów aryt­mii pra­cy ser­ca i oce­nę zmien­no­ści ryt­mu (HRV), ana­li­zę odcin­ka ST i odstę­pu QT oraz ana­li­zę pra­cy roz­rusz­ni­ka ser­ca. Czę­sto umoż­li­wia to powią­za­nie obja­wów odczu­wa­nych przez pacjen­ta (takich jak zawro­ty gło­wy, uczu­cie koła­ta­nia ser­ca, dusz­ność, ból w klat­ce pier­sio­wej) ze zmia­na­mi w wie­lo­ka­na­ło­wym zapi­sie EKG. Bada­nie umoż­li­wia tak­że oce­nę dzia­ła­nia implan­to­wa­ne­go roz­rusz­ni­ka ser­ca.
Reje­stra­cja poza gabi­ne­tem lub szpi­ta­lem, czy­li w warun­kach bez­stre­so­wych dla pacjen­ta, eli­mi­nu­je “syn­drom bia­łe­go far­tu­cha”.

W cza­sie bada­nia pacjent nosi na pasku lek­ki, zasi­la­ny bate­ryj­nie apa­rat reje­stra­cji EKG oraz przy­kle­jo­ne do klat­ki pier­sio­wej elek­tro­dy.
W cza­sie bada­nia nale­ży pro­wa­dzić nor­mal­ną aktyw­ność. Zale­ca się zapi­sy­wa­nie w notat­ni­ku wszyst­kich zda­rzeń, takich jak przy­ję­cie leków, wysi­łek, nasi­le­nie lub poja­wie­nie się róż­nych dole­gli­wo­ści zdro­wot­nych.
Na obu­do­wie reje­stra­to­ra znaj­du­je się mały czer­wo­ny przy­cisk słu­żą­cy do wyko­na­nia pomia­ru na żąda­nie, np. w momen­cie wystą­pie­nia epi­zo­du kar­dio­lo­gicz­ne­go (np. bólu)

Bez­względ­nie nale­ży chro­nić reje­stra­tor i wszyst­kie jego czę­ści przed wil­go­cią i wodą, gro­zi to znisz­cze­niem urzą­dze­nia.

Bada­nia wyko­nu­je­my 12-kana­ło­wym reje­stra­to­rem Hol­CARD 24W Eta Sys­tem A812 fir­my Aspel.